Το να προετοιμάζεσαι για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, είναι μία δοκιμασία δύσκολη, αγχώδης και ψυχοφθόρα. Η εισαγωγή στα ανώτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες και απαιτητικές απαιτήσεις στη ζωή κάθε εφήβου.
Αν αναλογιστεί κάποιος πως ο έφηβος μαθητής καλείται να σηκώσει στους ώμους του όχι μόνο τις δικές του προσδοκίες και όνειρα για το μέλλον του, αλλά και τα όνειρα των γονιών και του κοινωνικού περίγυρου, αντιλαμβάνεται κάποιος εύκολα γιατί μιλάμε για μία εμπειρία εξαιρετικά επώδυνη και αγχώδη. Όλοι οι μαθητές εκείνη την περίοδο δέχονται και ασπάζονται αντιλήψεις τύπου ''πρέπει να πετύχω για να με αγαπούν'', ''μόνο αν πετύχω στις Πανελλήνιες θα αξίζω'', ''η επιτυχία σημαίνει ευτυχία ενώ η αποτυχία καταστροφή''.
Η ίδια η κοινωνία μας μάλιστα έχει εξιδανικεύσει την επιτυχία σε αυτό το θεσμό, ταυτίζοντάς την με την επιτυχία. Οι αριστούχοι μαθητές εισπράττουν πάντοτε την αποδοχή και το θαυμασμό, ενώ οι αποτυχόντες μένουν στην αφάνεια.
Οι Πανελλήνιες είναι η πρώτη σημαντική δοκιμασία στη ζωή μας, η πρώτη επίσημα μεγάλη δυσκολία που συναντούμε και απαιτεί από εμάς πολύωρη αφοσίωση και κόπο, πνευματικό και σωματικό. Δεν είναι όμως τα πάντα στη ζωή, δεν κρίνεται η επιτυχία και η ευτυχία μας στη ζωή από αυτές. Άνθρωποι με κακούς βαθμούς σε αυτές πέτυχαν στη ζωή τους περισσότερα πράγματα από εκείνους οι οποίοι είχαν το μύθο του άριστα και του καλού βαθμού. Αν ρωτήσουμε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας ποιες ήταν οι δυσκολότερες στιγμές στη ζωή τους, οι περισσότεροι δε θα αναφερθούν σχεδόν ποτέ στις Πανελλήνιες και το πόσο είχαν αγχωθεί για την επιτυχία τους σε αυτές.
Όμως, είναι εξαιρετικά σημαντικό ο νέος άνθρωπος να προετοιμαστεί με ηρεμία για αυτές, να δεχτεί την απαραίτητη υποστήριξη από το περιβάλλον του και να μην αισθανθεί σε καμία περίπτωση τις προσδοκίες των άλλων να τον σφίγγουν σα θηλιά.
Ας δούμε τι πρέπει να κάνει ένας γονιός για να βοηθήσει το παιδί του το οποίο προετοιμάζεται για μία τόσο σημαντική στιγμή για τη ζωή του.