Διαβάστε παρακάτω το σχετικό απόσπασμα.
Θα καταργηθούν οι Πανελλαδικές;
Αν είχαμε λάβει μια τέτοια τελεσίδικη απόφαση θα την είχα ήδη ανακοινώσει. Είναι δεδομένο ότι οι πανελλαδικές είναι ένα κεκτημένο 60 ετών, κυρίως, επειδή έχουν το αδιάβλητο στον πυρήνα τους. Γνωρίζουμε όμως ότι έχουν και αδυναμίες, όπως η ανάγκη των ελληνικών οικογενειών να προσφεύγουν στα φροντιστήρια, δαπανώντας μεγάλο κομμάτι του οικογενειακού προϋπολογισμού, ειδικά στην Γ΄ Λυκείου. Ή το γεγονός πως πολλά παιδιά να λένε ότι αισθάνονται τη ζωή τους να κρίνεται από ένα μικρό αριθμό εξετάσεων.
Γι’ αυτό και έχουμε πει ότι υπάρχει μια διάσταση μεταρρύθμισης, το Εθνικό Απολυτήριο, που επιθυμούμε ν’ ανοίξουμε. Όμως είμαι θιασώτης της άποψης ότι αυτά τα κάνεις με στέρεα βήματα και όταν είναι απολύτως ολοκληρωμένες οι προτάσεις. Σ’ αυτή τη φάση έχουμε ανοίξει μια σειρά από άλλες αλλαγές, οι οποίες είναι από ένα νόμο που παρουσίασα πρόσφατα στο υπουργικό συμβούλιο, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται η ενίσχυση του ρόλου των διευθυντών των σχολείων και η αλλαγή της θεσμικής αρχιτεκτονικής της διοίκησης του σχολείου. Και μια σειρά από αλλαγές, όπως τα πρότυπα Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία, η εισαγωγή του διεθνούς απολυτηρίου στη δημόσια εκπαίδευση και πολλά άλλα, που αθροιζόμενα έχουν σαν στόχο να μπορέσουμε να πετύχουμε ένα πολύ καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα.
Λένε, «γιατί δεν φτιάχνετε πρώτα τα δημόσια Πανεπιστήμια πριν ανοίξετε τα ιδιωτικά»;
Ο αντίλογος αυτός είναι εντελώς προσχηματικός. Πρωτίστως θα πω ότι φτιάχνουμε τα δημόσια Πανεπιστήμια. Είναι η ναυαρχίδα της στρατηγικής κι αυτό αντανακλάται και στην αύξηση της χρηματοδότησης κατά 50% απ’ το 2019 σε ό,τι αφορά στον κρατικό προϋπολογισμό, συν την όποια αύξηση προκύψει απ’ το Ταμείο Ανάκαμψης και τα αθροιστικά ευρωπαϊκά διαρθρωτικά κονδύλια. Μιλάμε για αρκετά δισεκατομμύρια.
Καταλήξαμε να είμαστε η μόνη χώρα που είχε αυτή την τεχνητή απαγόρευση στην θεσμική της αρχιτεκτονική, λες και έχουμε κάτι να φοβόμαστε. Η λογική του κλειστού συστήματος των συνόρων, μας οδήγησε σήμερα στον διεθνή εξαιρετισμό του πώς έχουμε καταλάβει την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τους εαυτούς μας. Αυτό αντανακλά μια ευρύτερη φιλοσοφία. Στην εκπαίδευση, τις τελευταίες δεκαετίες, υψώθηκαν όλα τα πολιτικά ταμπού της μεταπολίτευσης, όλες οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές. Τείναμε να επαναλαμβάνουμε διαχωριστικές γραμμές του ‘70 και του ‘80 με το λεξιλόγιο του ‘70 και του ’80, έχοντας την αυταπάτη ότι αν εμείς μείνουμε ακίνητοι, θα μείνει και η παγκόσμια πραγματικότητα.
Ήμουν πριν από λίγες μέρες στο Συμβούλιο Υπουργών στη Βαρσοβία κι έβλεπα γύρω μου μια πόλη, μια χώρα, που αναπτύσσεται ραγδαία. Έχουμε προχωρήσει κι εμείς φυσικά, αλλά πρέπει κάπου να καταλάβουμε ότι η εποχή της αυταρέσκειάς μας έχει παρέλθει. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η χώρα ν’ αναπτυχθεί σε οποιονδήποτε τομέα είναι να φύγει μπροστά.
Τι εννοείτε αυταρέσκεια;
Αυταρέσκεια είναι η ακινησία, το να μη θες ν’ αλλάξει τίποτα. Ακόμα και ο Λαμπεντούζα στον «Γατόπαρδο» λέει ότι όλα για να μείνουν ίδια πρέπει να μπορούν ν’ αλλάζουν διαρκώς. Πρέπει διαρκώς να βάζεις ενέργεια στο σύστημα και να το μεταρρυθμίζεις για να μπορείς ν’ ανταποκρίνεσαι στις νέες προκλήσεις.
Πώς; Ένα κομμάτι είναι η αύξηση χρηματοδότησης. Αλλά δεν είναι η μόνη λύση. Τα πανεπιστήμια, οι πρυτάνεις, οι καθηγητές, οι φοιτητές διαρκώς μας ζητάνε εργαλεία για να μπορέσουν να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους. Αν υπάρχει ένα σημείο αποτυχίας της τελευταίας πεντηκονταετίας, αυτό είναι ότι δεν καταφέραμε να γίνουμε περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης. Φεύγουν οι πιο πολλοί φοιτητές από εμάς σε σχέση με τον πληθυσμό μας από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Και δεχόμαστε, ως χώρα, τους λιγότερους φοιτητές σε σχέση με χώρες της ευρύτερης γειτονιάς μας.
Παράλληλα αυξήθηκαν οι πανεπιστημιακές σχολές, με σχολές χαμηλού επιπέδου…
Προσωπικά χαίρομαι να βλέπω τα Πανεπιστήμια να αναπτύσσουν έναν βηματισμό με τα εργαλεία που τους δώσαμε. Εκτιμώ πολύ τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Για μας και για μένα προσωπικά το στοίχημα στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η διεθνοποίηση, το να μπορέσεις να φέρεις συμπράξεις ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων με κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού. Και εμείς αυτές τις συμπράξεις θα τις χρηματοδοτήσουμε ως υπουργείο Παιδείας με χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης. Έχουμε λάβει ήδη δεκάδες προτάσεις με τα κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού κι αυτό μας γεμίζει περηφάνια. Θα αξιολογήσουμε, βέβαια, τις προτάσεις μία-μία αναλυτικά, αλλά η πρώτη εντύπωση είναι ότι είμαστε ενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμα.
Αυτή την στιγμή οι πιο πολλοί Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού είναι στην Κύπρο. Αυτό διαμορφώθηκε ως δυνατότητα τα τελευταία χρόνια. Η Κύπρος, προ 20ετίας, δεν ήταν περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης. Το κατάφερε όμως με ένα νόμο, αντίστοιχο μ’ αυτόν τον οποίο κάναμε εμείς. Και ο δικός μας νόμος έχει εξαιρετικά αυστηρές ποιοτικές δικλείδες για να εγκρίνει τα παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων -με όρους πολύ αυστηρούς απ’ την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ). Έχω ζητήσει απ’ την αντιπολίτευση να μου φέρει πιο αυστηρά από αυτά, αλλά δεν προσήλθε κανείς. Κάποιοι απλώς ήταν ιδεολογικά αντίθετοι σ’ αυτό το άνοιγμα, κάτι που είναι πλέον εκτός τόπου και χρόνου. Πρέπει να μπορέσουμε να λύσουμε τέτοιες εκκρεμότητες. Δεν πρέπει να δειλιάζουμε απέναντι σε αλλαγές που έχουν συντελεστεί παντού. Πόσο μάλλον όταν είναι τόσο μα τόσο ετεροχρονισμένες.
Η Γ΄ Λυκείου όμως είναι σαν να έχει ακυρωθεί, λόγω των Πανελλαδικών;
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο. Το αδύναμο στοιχείο είναι ότι συχνά παίρνουμε το τελικό αποτέλεσμα του σχολείου, που είναι η συμμετοχή στις εξετάσεις αυτές, και κάνουμε το λεγόμενο reverse engineering στην εκπαίδευση. Ξεκινάμε δηλαδή από αυτό και γυρνάμε πίσω σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε, ως κυβέρνηση, αυτό να το αντιστρέψουμε.
Έχουμε εντάξει τα εργαστήρια δεξιοτήτων στην εκπαίδευση. Αρχές της σχολικής χρονιάς του 2026 θα έχουμε αλλάξει τα βιβλία. Θα έχουμε πολλαπλό βιβλίο σε πολλές τάξεις -ένα εργαλείο ενάντια στην απομνημόνευση που αφορά περισσότερο στην κριτική. Γίνονται αλλαγές που θα οδηγήσουν σ’ ένα πιο ενδιαφέρον σχολείο. Αλλάζουμε την πληροφορική, βάζουμε λογοτεχνικά βιβλία. Μπαίνει ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός με απευθείας συμβουλευτική στην Α’ Λυκείου. Ένα απ’ τα πράγματα που με ικανοποιεί είναι το πόσο ευεργετικά έχουν δράσει οι διαδραστικοί πίνακες. Είναι ωραίο να μπορείς να κάνεις λελογισμένη χρήση της τεχνολογίας. Καταργήσαμε τα κινητά στα σχολεία -το μέτρο έχει αποδώσει, αλλά θέλουμε την τεχνολογία στο σχολείο με τον έξυπνο σταθμισμένο τρόπο και αυτός είναι ο διαδραστικός πίνακας. Οι εκπαιδευτικοί μας έχουν μεράκι και νομίζω ότι πρέπει να τους δώσουμε μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας από αυτούς που έχουν ήδη. Γι’ αυτό και ενισχύουμε αρχικά τους διευθυντές.
Πατήστε εδώ για να δείτε όλη τη συνέντευξη του Υπουργού Κυριάκου Πιερρακάκη στο ΒΗΜΑ Talks.
Για την μερική ή ολική αναπαραγωγή της είδησης από άλλες ιστοσελίδες είναι απαραίτητη η χρήση του συνδέσμου παραπομπής προς το άρθρο του panelladikes24.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου