Όχι. Δε θέλω να γεμίσω τους τοίχους μου με πτυχία, δε θεωρώ πως αυτό είναι η ευτυχία αλλά ούτε και η συνταγή της επιτυχίας στη ζωή. Δε θέλω ούτε τους φίλους μου, ούτε τα παιδιά, ούτε κανέναν να ακολουθεί έναν επαγγελματικό δρόμο ο οποίος απλά δεν τους εκφράζει ή δεν τον επιθυμούν.
Επιτυχία στη ζωή δεν είναι μόνο το ''Α'', ''Β'', ''Γ'' σε έναν έλεγχο. Επιτυχία στη ζωή είναι το να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε με λεβεντιά, να προσπαθούμε καθημερινά για το καλύτερο.
Οι Πανελλήνιες είναι ένα βήμα για τη ζωή. Δεν είναι όμως όλη μας η ζωή. Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν όλοι. Φτάνει με όλη αυτή τη μανία που κυριεύει το σύστημα και την κοινωνία και καταπλακώνει την ψυχή των μαθητών σαν ένα ασήκωτο βαρίδιο, ακόμα και με εγκληματικό τρόπο.
Μάτωσαν πια οι πλάτες των παιδιών από τις απαιτήσεις μίας κοινωνίας ολόκληρης. Πληγώθηκε πια η ψυχή μας στην ανέλπιδη και μάταιη προσπάθεια να ικανοποιήσουμε τους πάντες, φέροντας τον εαυτό μας στα όριά του.