«Υφίσταται ζήτημα, διότι δυστυχώς η Πολιτεία φόρτωσε το Πανεπιστήμιο Αθηνών και δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι υπάρχουν οικογένειες που δεν τα βγάζουν πέρα και χρειάζονται βοήθεια. Όμως, η Πολιτεία, για να βοηθήσει αυτήν την κατάσταση, πρέπει συντεταγμένα και με σχέδιο να το κάνει αυτό και όχι να μεταφέρει ξαφνικά χιλιάδες ανθρώπους από τα περιφερειακά πανεπιστήμια στην Αθήνα. Πρώτον, διότι καταστρέφει τα περιφερειακά πανεπιστήμια, τα οποία, αν δεν τα θέλουμε, ας τα κλείσουμε στο κάτω-κάτω ή ας τα φέρουμε στην Αθήνα. Και δεύτερον, διότι υπερφορτώνει τα ακαδημαϊκά πέρα από τις δυνάμεις που έχουν, με βάση τη φέρουσα υποδομή τους. Εμείς, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καλούμαστε σήμερα να φιλοξενήσουμε 25% παραπάνω από τους φοιτητές που είχαμε πέρυσι. Για να σας το κάνω λιανά: η Ιατρική Σχολή έβαλε 168 και τώρα έχει 421. Άλλο να έχεις 170 ανθρώπους και τις υποδομές γι’ αυτούς και άλλο για 420. Δεν μπορούν π.χ. να πηγαίνουν στα εργαστήρια, διότι δεν έχουμε για τόσους φοιτητές ούτε καθηγητές ούτε διοικητικούς υπαλλήλους.
Δεν ξέρω αν θα χάσουν το εξάμηνο, γιατί το εξάμηνο ούτως ή άλλως θα το αρχίσουν. Δεν φτάνει που δεν έχουμε τη δυνατότητα να τους απορροφήσουμε στα εργαστήρια, αλλά επιπλέον δεν έχουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε και με τις διαδικασίες που θα ήθελε το κράτος, διότι από τους 1.300 υπαλλήλους μας άφησε 600 και παρακαλούμε τόσο καιρό να μας επιστρέψει τους 140 που εκκρεμούν στο ΑΣΕΠ και 247 που είναι σε διαθεσιμότητα. Και ακόμη και αν μας επέστρεφε και αυτούς, πάλι θα χάναμε το 40% των υπαλλήλων μας, αλλά το κράτος έχει κλείσει τα αυτιά του και δεν λέει να καταλάβει ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν μπορεί να λειτουργήσει. Θέλω να είμαι σαφής: πρέπει το κράτος να καταλάβει ότι υπάρχει ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που πρέπει να λειτουργήσει. Αν δεν θέλουν δημόσιο πανεπιστήμιο, να μας διώξουν όλους και να πάμε σπίτια μας οι φοιτητές και οι καθηγητές και να το κλείσουμε. Όσο το έχουμε, όμως, πρέπει να λειτουργήσει. Και για να λειτουργήσει αυτό, πρέπει να έχουμε ένα μίνιμουμ για να γίνει αυτό.»
Έτσι όπως σκέφτονται σε αυτήν την χώρα να μην πω τι πτυχία θα πάρουμε .Ποτέ θα εξαφανιστω από εδώ, δεν ξερΩ. Εδώ και όλη μου τη ζωή μέχρι στιγτης πάντα είχα αισιοδοξία, ελπίδες και έκανα όνειρα και ακόμα κάνω... Αλλά δεν μπορει ένας πρύτανης να καταστρέψει αυτές τις σκέψεις μας. Με αυτό δεν μας βοηθάει και βρισκόμενοΙ σε περιοδο κρίσης μας βυθίζει όλο και περισσότερο στη θλίψη , τη στενοχωρια και την ανασφάλεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πραγματικά κρίμα γιατί αντί το πανεπιστήμιο της ΑθήναΣ να υπερηφανεύεται για την ζήτηση και την επιτυχία του ,σπρώχνει όλο και περισσότερούς φοιτητές στο εξωτερικό...