Για τις μετεγγραφές των φοιτητών:
Στέλνουμε το απόγευμα στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ τους σχετικούς καταλόγους των αιτουμένων, αυτοί είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που περιμέναμε κι εμείς και τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και τρέμαμε, γιατί δε θα μπορούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε λόγω ποσότητας το πρόβλημα. Είναι περίπου 13.000, ούτε καν 13.000, απ’ αυτούς 3.500 είναι οι έχοντες χρησιμοποιήσει ως βάση το οικονομικό κριτήριο, ότι έχουν οικονομικές δυσκολίες, απ’ αυτούς όμως τους φοιτητές, τους 3.500 περίπου 500 θα πάρουν μετεγγραφή γιατί ο σχετικός νόμος, είναι δική μου νομοθετική πρωτοβουλία αυτή, έχει ένα όριο 10% για κάθε τμήμα. Είναι το οικονομικό κριτήριο. Επειδή ήταν πολύ γενναιόδωρη η άλλη διάταξη, εγώ που πρόσθεσα αυτή για τους φτωχούς, γιατί ακούστε τώρα, προέβλεπαν για κάθε τρίτεκνο αλλά όχι για το φτωχό. Δηλαδή ένας που έχει ένα παιδί αλλά δεν έχει λεφτά, αυτός δε μπορούσε να κάνει μετεγγραφή, έπρεπε να έχει δυο σπίτια. Ενώ ένας πλούσιος τρίτεκνος μπορούσε να κάνει μετεγγραφή. Δεν είναι αντίφαση;
Και προσέθεσα εγώ τον Ιούλιο κατ' αρχήν για τους αναπήρους το πιστοποιητικό ΚΕΠΑ, έτσι πολύ λιγότερες αιτήσεις κατατέθηκαν γιατί με γιατρό δημοσίου νοσοκομείου θα είχαμε όποιον ήθελε με πιστοποιητικό δήθεν περί μετεγγραφής και έβαλα και το κριτήριο του 10% ώστε τα τμήματα να παίρνουν τους φοιτητές που μπορούν να τους κάνουν μάθημα, έχουν δηλαδή τους τεχνικούς όρους. Άρα, από τις περίπου 13.000 αφαιρέστε 3.000, πάμε στις 10.000. Είναι αντιμετωπίσιμος ο αριθμός.
Και παρακαλώ σήμερα και το κάνω κι από την εκπομπή σας, θα το κάνω και μ’ επιστολή μου το απόγευμα, παρακαλώ τους Προέδρους των τμημάτων, τους Πρυτάνεις, τους Προέδρους των ΤΕΙ, γρήγορα να κάνουν τις σχετικές διαδικασίες. Ειδικά εκείνοι που έχουν πολύ μικρό αριθμό. Υπάρχει τμήμα που έχει 5 φοιτητές. Μην τους καθυστερεί. Θα μου πείτε, είναι 5. Ναι, είναι 5 αλλά είναι 5 φαμίλιες που έχουν πρόβλημα. Να το κάνουν γρήγορα γιατί υπάρχουν παιδιά που μένουν σε ξενοδοχεία. Θα καταλάβω τώρα ας πούμε το Πολυτεχνείο, τους μηχανολόγους ν’ αργήσουν, που έχουν το μεγαλύτερο αριθμό. Αλλά δε μπορώ να καταλάβω ένα τμήμα που έχει 30 φοιτητές γιατί να μην πάει γρήγορα.
Άρα να πούμε κι εσείς κι εγώ ότι γι’ αυτά τα παιδιά που είναι σε τμήματα που έχουν λίγους, μπορεί η διαδικασία να γίνει πάρα πολύ γρήγορα και μέσα στο Νοέμβριο τα παιδιά να πάνε στο τμήμα τους, να βρουν τους καθηγητές τους, να πάρουν τα βιβλία τους, να μπουν στις αίθουσές τους και να μην έχουμε το φαινόμενο αυτά να γίνονται το Φλεβάρη, ενώ μια οικογένεια έχει καταξοδευτεί. Κάναμε που κάναμε τη ρύθμιση αυτή τη γενναιόδωρη, ας την εφαρμόσουμε και σωστά.
Την Παρασκευή το βράδυ τελείωσε η προθεσμία κατάθεσης των αιτήσεων. Εμείς σήμερα, Πέμπτη, το απόγευμα στέλνουμε σε κάθε τμήμα τους φοιτητές που έχουν αιτηθεί. Δηλαδή μέσα σε 5 μέρες το κάναμε. Παρακαλούμε τώρα τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να πάνε γρήγορα.
Για το ενδεχόμενο αλλαγών στο νόμο για μετεγγραφών:
Δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο, στο μυαλό μου είναι μόνο το οικονομικό κριτήριο αλλά και το κριτήριο των προσωπικών δυνατοτήτων, αναπηρίας δηλαδή. Υπάρχουν και ορισμένες άλλες περιπτώσεις που είναι τραγικές, της ζωής. Αυτές δε μπορείς να τις καλύψεις με νόμο. Έχω περίπτωση παιδιού που ο πατέρας δολοφόνησε τη μητέρα και το παιδί θέλει να γυρίσει στην πόλη να μείνει με τη γιαγιά. Και δεν είναι πρωτοετής.
Αυτό πώς να το ρυθμίσει ο νόμος; «Όποιος δολοφόνησε»; Τι να πει ο νόμος; Για φανταστείτε ένα νόμο τέτοιον, δε βγαίνει πέρα. Εδώ έχει διακριτική ευχέρεια το Υπουργείο Παιδείας, ο Υπουργός δηλαδή, να κάνει τη μετεγγραφή μεμονωμένα. Μου έθεσε προχθές το διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Πατρών το εξής: Ένα ζευγάρι Πατρινών σκοτώθηκε στην εθνική οδό, πατέρας μάνα στον τόπο. Το παιδί είναι φοιτητής. Να το φέρουν στην Πάτρα. Θα το κάνω. Κατ’ εξαίρεση θα το κάνω. Αλλά αυτό δε μπορεί να γίνει κατηγορία με νομοθετικό κριτήριο. Θα σου πει ο άλλος, «τότε αφού το κάνεις αυτό, κάνε και το δικό μου που το πρωί που ξυπνάει βγάζει ένα σπυράκι στο μέτωπο» ή έχει αναφυλαξία ή σου φέρνω πιστοποιητικά ότι είναι ταραγμένο διανοητικά. Όχι φίλε, άστο. Δηλαδή άμα πάμε θα το ξεχειλώσουμε. Θα πάμε μόνο σε περιπτώσεις τέτοιες, κραυγαλέες που σε όποιον και να το πεις καταλαβαίνει. Αλλά αυτές τις κατηγοριοποιείς; Δε μπορώ να το κάνω. Δηλαδή τι να γράψει ο νόμος; Τι να προβλέψει; Αφού η ζωή φέρνει τ’ απροσδόκητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου